شاعری از جنس شهریار

چوپانی و شهریار چون یک روحند

از درد زمانه هر دو دل مجروحند

شاید بسیاری از شما مخاطبان عزیز و همشهریان گرامی چه در سطح شهر صالحیه و چه در سطح شهرستان بهارستان کمتر با نام و لقب جناب استاد قدرت چوپانی متخلص به مشعل آشنایی داشته باشید. استاد چوپانی علیرغم توفیقات و استعدادهای ذاتی بسیار خویش و با وجود انتشار دیوان اشعار آن هم در سالیان بسیار دور هنوز برای بسیاری از مردم شهر و همچنین کشورمان ناشناخته است.شاید هم قصور از خود ماست.

متاسفانه ما یاد گرفته ایم پس از رحلت و فوت اشخاص به تجلیل و یادواره ی اشخاص با اهمیت بپردازیم.امروز در همین نزدیکی ما و در آستانه ی سالروز  بزرگداشت شهریار سرزمینمان شهریاری بسیار گمنام اما همچون بسیاری از شعرای اعصار مختلف تاریخ کشورمان شیرین سخن و مستعد زندگی می کند اما دریغ از کمترین بهره یا استفاده ای از ایشان.

در دبستان ها و مدارس مختلف کشورمان در ساعات مطالعه ی کتب فارسی و دروس اشعار متاسفانه جای شعرای معاصرمان بسیار خالی است که این دانش آموزان در همان سنسین نوجوانی از نزدیک یک شاعر ببینند تا شاید استعدادهایشان که قرار است در زمینه ی شعر و ادبیات در همان سنین شکوفا شود به دانشگاه و غیره موکول نگردد.

از شاهکارهای استاد چوپانی می توانم به شعر «آقا گلمه..» ایشان اشاره داشته باشم که هم کنون فایل صوتی کامل این شعر که توسط استاد چوپانی اجرا شده در پایگاه اشعار ایشان به آدرسwww.chupani.blogfa.comموجود می باشد.

قطعه شعر زیر از جمله ی اشعار استاد چوپانی (مشعل) می باشد:

گل بی عطر و بو از خار بدتر

دل بی عشق از احجار بدتر

بهار بی شکوفای گلستان

بود از فصل دی صدبار بدتر

گهی سئیر چمن رفتن مصیبت

صفا گاه از جفای دار بدتر

گهی درمان هزاران بدتر از درد

تن سالم گه از بیمار بدتر

گهی خوبی شروع زشتکاریست

محبت گاه از آزار بدتر

گهی سجاده عین صحنه سازیست

گهی تسبیح از زنار بدتر

گهی جنت به یک رکعت نماز است

گهی آب وضو از نار بدتر

گهی منبر ستون عرش داور

گهی از تخته ی الوار بدتر

خدا در خلوت دل هم جلیس است

ریائی مومن از کفار بدتر

به قول مرشد شیراز ، سعدی

بشر گاهی ز کلب هار بدتر

عطوفت با پلنگ تیز دندان

حشم را از دم قدار بدتر

ز «چوپانی» سوال از مهر شد؛گفت:

رفیق نیمه رو از مار بدتر...